"Ik kom uit een gezin met vier kinderen. Ik ben de jongste, en twee jaar boven mij kwam Fred. Fred en ik waren altijd samen. Als kind speelden we tot het donker werd, bouwden we hutten, verzamelden we verhalen. Later gingen we samen uit, maakten we reizen, deelden we het leven zoals alleen broer en zus dat kunnen."

"Een paar jaar geleden ontdekten we een nieuwe gezamenlijke passie: fotografie. Waar woorden soms tekortschieten, kan een beeld zoveel meer vertellen. Samen trokken we er met onze camera’s op uit, deden gezamenlijke cursussen, gingen op fotoreis en trokken er ook samen op uit om te fotograferen. Van de eerste sneeuw in de polder tot het gouden uur met prachtig licht dat door de bomen schijnt. We daagden elkaar uit, leerden van elkaar, en droomden over hoe we onze hobby ooit konden uitbreiden – misschien zelfs iets betekenen voor anderen met onze beelden (professioneel).

Op 31 januari kwam er abrupt een einde aan die droom. Fred overleed plotseling aan de gevolgen van een griep, die veel ernstiger bleek dan gedacht. Het was een schok die alles stilzette. Wat mis ik hem nog elke dag. Niemand meer om mijn nieuwste foto’s mee te delen, of om te vertellen over de fotocursussen die ik daarna nog heb gevolgd.

Beelden die raken

En toch bracht zijn overlijden mij op een nieuw pad. Alles wat we samen leerden over licht, over kijken en écht zien, kreeg een diepere betekenis. Fotografie werd voor mij niet alleen een manier om herinneringen vast te leggen, maar ook om ruimte te geven aan verdriet, aan liefde, aan het leven zelf.

Langzaam groeide daaruit mijn werk van nu. Ik fotografeer niet meer alleen het mooie plaatje, maar vooral het echte moment. Beelden die raken, die troosten, die helpen om te herinneren. Soms mag ik aanwezig zijn bij een afscheid, soms leg ik juist de tederheid van het dagelijks leven vast – de hand op een schouder, een blik vol liefde. En soms werk ik met mensen die via hun camera betekenis willen geven aan hun eigen verlies.

Mooi beeld zus

Wat begon als onze gezamenlijke hobby, is nu mijn manier geworden om te leven, te verbinden en te herinneren. Zo leeft Fred voort – in elk beeld dat ik maak, in elke ontmoeting waarin ik met mijn camera iets van troost mag vangen.

Soms, als ik door mijn lens kijk, voel ik even dat je naast me staat.

Met die kenmerkende glimlach. Alsof je zegt: 'Mooi beeld zus'.”

Ingezonden door Ineke Vliem