Deze keer is Noira het dier van de week. Speciaal voor deze lieve kat, maakte Stichting Roze een gedichtje.
Er was eens een kat, zo sierlijk en zwart,
met ogen zo groen, als smaragd zo apart.
Noira heette zij, trots maar ook klein,
met een hart dat vaak bang was, maar puur in haar zijn.
Opnieuw in het asiel, de wereld werd koud,
met harde geluiden en stemmen te luid.
Kwam je te dicht, dan sloeg ze soms fel,
niet uit kwaadheid, maar uit angst wel.
Toch, achter de muur die ze zelf had gezet,
zat een ziel die verlangt, maar het liefst heel net.
Een kopje, een zucht, soms even op schoot,
maar daarna weer afstand, want rust is haar groot.
Ze zoekt een paleis, haar eigen domein,
zonder drukte, zonder kinderen, alleen voor haar zijn.
Een tuin veilig omheind, of een kattenren is fijn,
waar ze zonder zorgen kan lopen in zonneschijn.
Maar er is nog iets dat men weten moet,
een vijand in stilte, die soms pijn doet.
Met speciaal voer blijft haar blaas weer blij,
en zo leeft ze gezond, zonder pijn en vrij.
Ze is niet voor iedereen, dat weet ze heel goed,
maar wie haar vertrouwen wint, krijgt ware moed.
Dan opent ze haar hart, zacht als zijde zo fijn,
en deelt ze haar liefde, voor altijd de jouwe te zijn.
Nu wacht zij geduldig, haar ogen zo klaar,
op dat ene mens… wie geeft haar dat waar?
Meer informatie: zie https://rozeindhoven.nl/katten/