Onlangs stond de wereld even stil. Een simpel ’bliep’ op Whatsapp deed mij opschrikken. “Jonnie Boer is overleden”, las ik, vol ongeloof. Het drong nauwelijks tot me door. Hoe kon dit? Nog maar kort geleden keek ik de serie De Opvolging, waarin Jonnie samen met zijn gezin vooruitkeek naar de toekomst. Hij sprak vol enthousiasme over nog vijf mooie jaren in de keuken, waarna hij het stokje zou overdragen aan zijn zoon Jimmy, dochter Isabelle en chef-kok Nelson Tanate.

Jonnie Boer wás de Nederlandse gastronomie. Met zijn restaurant De Librije in Zwolle behaalde hij maar liefst twintig jaar lang drie Michelinsterren, een prestatie van wereldformaat. Zijn impact was enorm. Afgelopen dagen stroomde social media vol met eerbetonen: bekende en minder bekende chef-koks die hun dankbaarheid uitspraken. Sommigen leerden het vak onder zijn leiding, anderen vonden inspiratie in zijn visie. Een chef noemde Jonnie de keizer van de Nederlandse keuken, Sergio Herman werd de koning genoemd. Jonnie stond voor vakmanschap, creativiteit en een onverzettelijke liefde voor het product.

Zijn filosofie was eenvoudig maar revolutionair: haal je ingrediënten dichtbij huis. “Waarom lamsvlees uit Nieuw-Zeeland invliegen als je het om de hoek kunt krijgen?”, zei hij. Velen volgden zijn voorbeeld. Hij bracht een duurzame gedachtegang naar de topgastronomie, lang voordat dit gemeengoed werd.

Waarom ik mijn column aan Jonnie wijd? Omdat hij mij altijd inspireerde. Zodra ik een recept van zijn hand kon bemachtigen, dook ik mijn keuken in om zijn gerechten te evenaren. Met wisselend succes, maar altijd met plezier. Jonnie had iets bijzonders: hij was een topchef met de uitstraling van een knuffelbeer. Rechtvaardig, recht door zee, gevoelig en vooral: een mensenmens. Zijn samenwerking met zijn vrouw Thérèse was een ijzersterk fundament onder het succes van De Librije. Samen hebben zij bewezen hoe krachtig passie en toewijding kunnen zijn. Het runnen van een driesterrenrestaurant vraagt alles: bloed, zweet, tranen en onafgebroken toewijding. Dat zij dit zo lang op het allerhoogste niveau hebben gedaan, dwingt niets minder dan diep respect af.

Het overlijden van Jonnie zet me aan het denken. Naast het diepe respect dat ik voor hem voel, blijft vooral één boodschap hangen: Pluk de dag en geniet van het leven. Een lijfspreuk die ik zelf dagelijks probeer na te leven. Want het leven kan zomaar een andere wending nemen, juist op het moment dat je nog duizend en één plannen hebt.

Eind februari dit jaar deelde ik in mijn column een recept voor gehaktballen, afkomstig van het team van De Librije. Uit eerbetoon wil ik dit recept vandaag opnieuw onder de aandacht brengen. Afgelopen donderdag hielden we om 20.00 uur twee minuten stilte voor Jonnie. Misschien kunnen we als Bestenaren morgen — op de traditionele woensdag gehaktdag, deze Librije-gehaktbal bereiden en zo samen even stilstaan bij een grootmeester die ons zoveel moois heeft gebracht. Jonnie, bedankt voor alles. Je blijft voor altijd een inspiratie.

Gehaktbal van het team van De Librije (4 personen)

Ingrediënten

400 gr rundergehakt•2 el ketjap•2 el grove mosterd•1 el zout•1 tl cayennepeper•2 kleine eieren•80 gr paneermeel•3 el boter•1 pot vleesfond 380 ml)

Bereidingswijze

Meng alle ingrediënten (behalve de boter en vleesfond) en kneed het gehakt goed zodat de ingrediënten worden vermengd. Verdeel het gehaktmengsel in 4 gelijke porties en draai er ballen van. Laat deze afgedekt 30 minuten rusten in de koelkast. Verhit de boter in een braadpan en braad de ballen hierin rondom bruin aan. Schenk de fond erbij en laat de ballen onder af en toe keren, met de deksel schuin op de pan, in 45 minuten op laag vuur gaar worden.