Ik word altijd helemaal blij als ik een leuk vlooike binnenkrijg en dit keer, door deze telefoon, ging ik 70 jaar terug in de tijd... 70 jaar!

We woonden net in Breda; mijn vader was dol op voetbal en werd dus fanatiek NAC-supporter. We gingen af en toe (niet elke week want dat was te duur) op zondag naar NAC in de Beatrixstraat in Breda.

Daarnaast was een natuurzwembad, het Ei, waar ik in de winter op zwemles zat; ik moest van mijn moeder er ook naartoe als het vroor dat het kraakte. Zelfs de badmeester vond het zielig maar mijn moeder was onvermurwbaar; ik moest zo snel mogelijk leren zwemmen.

Maar nu over het NAC-stadion: er waren toen alleen maar staanplaatsen en enkele rijen houten banken. Wij hadden zitplaatsen, mijn vader droeg altijd een lange jas, had een hoed op en steevast een grote sigaar in zijn mond. Wat een schril contrast met nu, chique tribunes, VIP- lounges, zelfs business ruimtes.

Ik kijk nog altijd graag naar voetbal en volg NAC op de voet. Frans vindt dat allemaal zonde van de tijd en volgt liever alle Kamerdebatten en actualiteitenprogramma’s: gelukkig hebben we elk een eigen tv! Het vlooike, de NAC-telefoon is er nog.

Martine