Op 10 mei viert Chaam dat het dorp ruim 80 jaar in vrede leeft. Een groot goed en we hopen dat dit nog heel lang zo blijft. Wat er allemaal precies is gebeurd in de oorlogsjaren in Chaam kunt u onder andere zien in een film die op 10 mei om 15.00 uur wordt vertoond in het SKAC-gebouw. Deze beelden worden u aangeboden door Heemkundekring Carel de Roy.

Kerktorens en molen opgeblazen

In de film ziet u onder meer de kerken die opgeblazen werden door de Duitsers. Wie dit nog goed weet, is Kees van Beckhoven. Hij is het oudste lid van Harmonie St. Cecilia, die op 10 mei ook act de préséance zal geven. Kees was 10 jaar toen de oorlog ten einde liep en heeft dus nog actieve herinneringen. Kees: “Vaak sliepen we met het hele gezin in de kelder als er weer eens granaten naar beneden vielen. Je hoorde het luchtalarm en dan wist je dat je als de wiedeweerga naar beneden moest, de kelder in. Ik vergeet de datum 28 oktober 1944 nooit meer. De Duitsers gooiden beide kerken plat en ook de molen aan de Bredaseweg ging eraan. Ik ben later naar de immense puinhoop gaan kijken. Daarna verdreven de Canadezen en Engelsen de Duitse vijand. De bevrijders hielden daarna kwartier in de oude jongensschool. Dat was wel vervelend voor ons want vanaf toen moesten alle jongens naar school aan de Putvenweg. Daar stonden een soort barakken, later is hier de jeugdherberg gebouwd. Ik zie ons nog lopen met een rugzakje op, helemaal naar de Putvenweg, dat was toch wel een paar kilometertjes. We maakten ook leuke dingen mee met de bevrijders. Ze hadden graag eieren. Ze wilden die wel ruilen voor sigaretten. Ik was nog wel te jong om een sigaret op te steken maar deed toch mee met deze ruilactie. Honger hebben we in die bijna vijf lange jaren nooit geleden, we hadden immers zelf thuis een bakkerij en een kruidenierszaak."

Hongerwinter

Hoe anders verging het een van de koorleden van het Parochieel Zangkoor. Ook zij treden op 10 mei op. Aan het woord is Ruud Ringers. Ruud heeft de oorlog niet bewust meegemaakt, want hij was ruim anderhalf jaar oud toen Nederland werd bevrijd. Wel kent hij de verhalen van zijn ouders en familie. Ruud: “Ik ben geboren in Haarlem, en daar werd zeer zeker wel honger geleden, vooral de laatste winter. Ik was de oudste van ons gezin, hierna is mijn broertje midden in de hongerwinter geboren. Ik ken de verhalen van bloembollen eten. Men maakte ze enigszins eetbaar door ze met stroop in te smeren. Mijn moeder ging ook op de fiets, met houten banden, helemaal naar Alkmaar voor wat aardappelen. Dat was een gedurfde rit. Ze is een keer in een greppel gesprongen toen er straaljagers overkwamen en is daar enige tijd blijven liggen. Ook werden er bomen uit plantsoenen gehakt om vuur te maken en je huisje op te warmen. Mijn vader heeft enige tijd als ober gewerkt in Rotterdam, dat was een goede baan want hij kon zo eten mee naar huis smokkelen. Heel de buurt kon mee-eten. En nu vieren we tachtig jaar vrede. Ik hoop dat er wat meer slimmere leiders komen die nadenken wat ze zeggen en doen, zo kunnen we die verworven vrede bewaren." Dat hopen wij ook. En tachtig jaar leven in vrijheid mag je niet zomaar voorbij laten gaan. Daarom komt er op 10 mei ook een topfeest. Het wordt een estafette met een film en muziek op zes verschillende locaties. Maar daarover later meer. -wg80j