Ruisende bomen, een lekker zonnetje en feestelijke klanken van de Brassband… Daarmee werden bezoekers van het Bernardusoctaaf zondag 25 augustus verwelkomd aan de Bernarduskapel in Ulicoten. Velen legden de laatste kilometers naar de kapel aan de Bollekens te voet af. De eerdere voettocht kon vanwege het slechte weer 20 augustus niet doorgaan. In vroeger dagen trokken gelovigen van heinde en verre met bussen vol naar Ulicoten om er te bidden en pelgrimeren.

Door Jeanny Wouters

De Hoogmis werd opgedragen door pastoor Wiel Wiertz samen met diaken Fennema en er was muziek van het Bernarduskoor en de Brassband van Ulicoten. Wiel Wiertz stelde zich kort voor: velen kennen hem uit zijn tijd als vicaris van bisdom Breda, daarvoor was hij deken in een Bredase parochie en nu is hij pastoor in Zeeuws Vlaanderen. De voorgangers kleedden zich om binnen in het kleine kapelletje en maakten voor aanvang van de viering een rondje over het veldje voor de kapel waar de belangstellenden zich hadden verzameld.

Ontmoeting

‘Geloven begint met ontmoeting.’ Deze uitspraak van de Heilige Bernardus was ook thema van deze viering. Het Bernadusoctaaf begint traditiegetrouw op 20 augustus, de sterfdag van de patroon van de kerk van Ulicoten. Nu deze kerk gesloten is, krijgt het octaaf ook een andere invulling, met activiteiten op andere locaties. Omdat de voettocht niet kon doorgaan week men dinsdag uit naar de Bremerpoort voor de ontmoeting.

Bernardus predikte over geestelijke kracht en een gezond lichaam, beide belangrijk. Maar waar het echt om gaat, aldus de voorganger en Bernardus, is een groot hart, vriendschap. “Bernardus verstond de kunst het geloof over te brengen op anderen, op een liefdevolle overtuigende manier.”

Natuur

De stilte van de omringende natuur werd even onderbroken door helikoptergeluiden. De geur van koffie drong in de neusgaten. Wiel Wiertz had het over deze stilte en natuur, de leefwijze van de heilige Bernardus, sober, met aandacht voor de armen en hart voor de hulpbehoevende mens. Hoe anders zijn de mensen in deze tijd, waarin niemand meer lijkt te willen luisteren naar een ander alleen de eigen mening verkondigen en redetwisten is aan de orde van de dag. Hij verwees naar de vele talkshowtafels elke avond.

Bernardus was een wijs man die veel las en zelf ook boeken schreef met bijzondere spreuken en wijsheden. Het gekozen thema is elk jaar een uitspraak uit een van zijn geschriften.

Koeken

Tot slot werd nog gesproken over de eigen ervaring met God; eenieder beleeft het geloof op eigen manier, die samenhangt met de eigen ervaring. Wiel Wiertz vertelde over zijn jeugd, en wanneer hij de stem van God hoorde.

Na deze persoonlijke ontboezeming was het tijd om af te sluiten, de Bernarduskoeken werden gezegend en er was een dankwoord van Annie Koks namens de werkgroep Bernardusoctaaf. De dirigenten van het Bernarduskoor en de Brassband kregen als dank een Bernarduskoek. De voorgangers een cadeaupakket. En daarna was er voor iedereen koffie, er waren devotianalia te koop en gezegende Bernarduskoeken. De opdracht die de pastoor meegaf luidde: ‘ga eens praten met iemand die je niet kent’ en dat zorgde voor nieuwe ontmoetingen…