Van een van onze gasten ontvingen we een verslag uit dankbaarheid met betrekking tot de Lourdesreis die ze samen met Stichting Vrienden van Lourdes mocht maken.

Niemand kan beter uitleggen hoe ze zo’n reis ervaart als een van onze gasten zelf!

Zaterdag 13 juli was het zover. Ik ging op bedevaart naar Lourdes met de Stichting vrienden van Lourdes. Wat ben ik dankbaar dat ik nog een keer mee kon. Want zonder hun goede warme zorg en verzorging, is het voor mij echt niet meer mogelijk om naar Lourdes te gaan. Zo bijzonder, de manier waarop dit voor mij mogelijk is gemaakt.

Ambulancebus

Ik kreeg, samen met een aantal andere zieken, de mogelijkheid om liggend te reizen met de ambulance bus; een speciaal ingerichte bus met een aantal ligbedden, plaatsen voor rolstoelen, een aangepast toilet en keukentje. Bemand met twee chauffeurs, een arts en een aantal vrijwilligers bestaande uit verpleging, verzorging en brancardiers. Alle hulpmiddelen, medische benodigdheden en spullen die ik nodig had konden mee. En dat zijn nogal wat spullen. Na een nacht reizen kwamen we de volgende ochtend aan in Lourdes. Daar werden we opgevangen en verwelkomd door vrijwilligers en bedevaarders die al eerder met het vliegtuig of auto gearriveerd waren in Lourdes.

Ik verbleef in het ‘Accueil Notre Dame’, een moderne verblijfsplaats op het domein van het heiligdom, waar alle zorg, medische zorg, pastorale zorg, verpleging, hulp, begeleiding en (hulp)middelen aanwezig zijn om het verblijf voor mij en alle gasten (zieken) zo comfortabel en aangenaam mogelijk te maken. De mensen die met de TGV reisden, arriveerde wat later In de middag. Een deel van hen, de zieken, verbleven ook in het Accueil en anderen verbleven in het hotel.

Mariabeeldje

Al in de ambulancebus en trein kregen we een bedevaartgids uitgedeeld met daarin zaken zoals; praktische informatie, gebeden, teksten en liederen van de vieringen, informatie over het heiligdom, de kerken, informatie over Lourdes en Bernadette en met het programma van dag tot dag.

Wat was het programma geweldig verzorgd en tot in de puntjes geregeld. We gingen bijvoorbeeld naar de grot, naar de bron, elke dag waren er één of meerdere vieringen. We liepen een spirituele wandeling over het heiligdom, er was een ontmoetingsmiddag, we namen deel aan de lichtprocessie, we liepen de grote of witte kruistocht, we namen deel aan de sacramentsprocessie en er werden kaarsen gebrand en geofferd.

We gingen met bussen naar het domein Cité Saint-Pierre, er was een ziekenzalving, het gebaar van het water, er werden jubilarissen gevierd, medailles uitgedeeld en er werd gewinkeld. Ook kreeg iedereen een gipsen Mariabeeldje, gemaakt door Els de Coker, dat we zelf mochten bewerken met gouden accenten om zo de verbondenheid met Maria uit te beelden.

Dankbaarheid en troost

Daarnaast was er ook voldoende vrije tijd om te rusten of om even zelf erop uit te gaan. Zo ben ik met een vriendin richting Bartres gelopen. Het einddoel van de wandeling, de schaapskooi van Bernadette hebben we niet gehaald omdat het met mijn rolstoel onbegaanbaar terrein was, maar wat heb ik genoten van de tocht en het in de bergen zijn. Er waren ook een aantal vrije keuzemomenten waarbij het voor mij als zieke ook mogelijk werd gemaakt om met de hotelbedevaarders mee te gaan naar de Pyreneeën! Dat wat voor mij onmogelijk leek werd voor me mogelijk gemaakt!

Wat is Lourdes een bijzondere plek. Tijdens de bedevaart ontstaan er bijzondere ontmoetingen, Er ontstaat al snel een gevoel van samenhorigheid, er worden verhalen tegen elkaar verteld. Oprechte gesprekken gevoerd en nieuwe vriendschappen gemaakt. Er is plaats voor een lach en een traan. Je mag er zijn zoals je bent. Je wordt even ontzorgd en je vindt er dankbaarheid en troost. Het heeft mij weer de nodige kracht en innerlijke rust gegeven!

Vrijdagavond vertrokken we met de ambulancebus weer naar huis. Bij het Accueil namen we, met een lach en een traan, afscheid van Lourdes, de mede bedevaarders en alle vrijwilligers. Waarna we op zaterdagmiddag weer veilig in Goirle thuis kwamen.

Dit alles met hulp van de vrijwilligers van de Stichting vrienden van Lourdes uit Baarle. Wat heb ik ze allemaal hard zien werken, ieder met zijn eigen taak, met enthousiasme, compassie, integriteit, flexibiliteit, vol met empathie en met volle overgave. Ik kan het niet goed genoeg met woorden uitdrukken hoeveel respect ik voor hen allemaal heb. Ik hoop dat heel veel mensen de stichting een warm hart toedragen en donateur willen worden zodat ze nog heel veel mensen deze hele fijne, mooie en bijzondere ervaring kunnen bieden en te laten beleven!!