Zondag 12 november was het 60 jaar geleden dat Hens en José van Kaam de Jong elkaar het jawoord gaven. Dit vierden ze met familie, buren en vrienden. Eerst met een dienst in de Sint Willibrorduskerk in Alphen en daarna met een gezellig feest in de Commanderie.

Woensdag 15 oktober kwam burgemeester Lieke Schuitmaker langs om het Diamanten paar te feliciteren. Samen met het bruidspaar keek de burgemeester terug op 60 jaar lief en leed en uiteraard ook op de tijd daarvoor. De afgelopen 82 jaar kenden heel veel mooie, maar ook minder mooie verhalen. Uiteindelijk zat er een trots diamanten echtpaar voor haar.

Door Claudi Olieslagers

Hens en José zijn beide geboren in 1941. Hens op de Boslust in Alphen en toen nog ‘Marie-José’ op de Veldbraak in Baarle-Nassau. José was de oudste van de zes dochters van Tiest en Miet de Jong Hendrikx. Hens was nummer drie bij Willem en Anna van Kaam de Swart en had een broer en vier zussen.

Beiden zijn dus geboren in de oorlog en hebben ondanks dat ze toen nog erg jong waren daar nog wel herinneringen aan. José herinnert zich dat ze moest schuilen in de kelder op de Veldbraak en dat daar aardappels lagen. Nog steeds ruikt ze af en toe die vieze broeierige geur. Hens moest vluchten uit Alphen omdat Alphen toen een maand lang gebombardeerd werd. Ze doken onder in Turnhout. Van zijn ouderlijk huis was niets meer over en moest weer helemaal opgebouwd worden. In de tussentijd hebben ze zes jaar in een noodwoning gewoond met hun grote gezin. José haar moeder overleed toen ze 11 jaar oud was. Ze moest samen met een van haar zussen meehelpen op de boerderij op de Veldbraak. Haar andere zussen gingen naar kostschool, dat kon ook niet anders vertelde ze. José leerde dus al vroeg heel hard werken.

Toen Hens en José 18 jaar oud waren, gingen ze op dansles bij D’n Brouwer. Hens zag José en vond haar wel leuk. José heeft Hens daar nooit echt gezien. Later had Hens een weddenschap met zijn vriendengroep dat hij José naar huis mocht brengen en dat lukte. José wist eigenlijk nog steeds niet hoe Hens heette maar begon hem wel stilletjes aan leuker te vinden. Die eerste kus kan nog wel een jaar geduurd hebben vanaf de tijd dat ze elkaar leerden kennen. In die tijd mocht je niet zo vaak uit en haar vader was streng. Als je te laat thuis kwam, mocht je gewoon even niet meer uit. Uiteindelijk bleken de vrienden van Hens het goed gezien te hebben. Want het stel trouwde in 1963 en ging in het ouderlijk huis van Hens wonen op de Boslust 20. Daar gingen ze boeren. “We begonnen met 8 zeugen en 14 koeien en ieder jaar kwamen er daar een paar dieren bij.” José geeft aan dat ze de nodige ‘mankementjes’ heeft gehad in het leven, waardoor ze zelfs niet bij het huwelijk van twee van haar zussen kon zijn. In 1969 ging het echt niet goed met haar maar zoals ze zelf zegt. “Petrus stuurde haar aan de poort terug en zei dat ze nog hard moest werken.” Dat hebben ze gedaan samen op de boerderij.

Samen kregen ze drie kinderen: Will, Marian en Anita. Ze vertellen vol trots over hun kinderen. Later als Burgemeester Lieke Schuitmaker vraagt wat de mooiste momenten uit hun leven zijn, geven ze weer aan dat de geboorte van hun kinderen de mooiste momenten uit hun leven waren. Gevolgd door de geboorte van de acht kleinkinderen. Familie is heel belangrijk voor Hens en José, gevolgd door samen lekker eten en drinken. Op de Boslust werken ze nog steeds graag in de moestuin. José is imker en vroeger slachtten ze zelfs hun eigen vlees. Hens heeft als jager ook vaak zijn eigen wild geschoten. Ze waren en zijn heel zelfvoorzienend. Ook hebben ze altijd alles samen gedaan. Hens bleef akkerbouw bedrijven tot hij niet meer zelf van de tractor af kon komen.